Martian Sandy®

‹ Terug

Mars,

Tijd is in aardse uren en minuten

 

06:00 (locatie op Mars); Mars, datum: 31 december 2014.

 

Nieuwjaar volgens de Greogoriaanse kalender op de planeet Aarde. Dagen tot nieuwjaar op Mars: (aantal) Sol. Persoonlijke planning voor vandaag: controleren van atmosfeer in wooncapsules, watervoorraad, hoeveelheid voedsel en spanning van accu’s. Dagen in zandstorm: 5 Sol. Tijd tot kritieke toestand: 175 Sol.

Vanochtend wakker geworden van een piepend geluid in de capsule. Het had me eigenlijk direct moeten alarmeren, maar ik was nog flink aan het dromen. In mijn droom zat ik in de vertrekhal van een vliegveld, wachtend op mijn vlucht naar een onbekende bestemming. “Wil passagier W J Dijkshoorn zich begeven naar Gate 5 voor vlucht 714 naar Mars? Dit is de laatste herhaling, anders wordt uw bagage van boord gehaald.” Op dat moment werd ik wakker en door al het wit om me heen, was ik heel even gedesoriënteerd. Al snel kwam ik weer bij bewustzijn, sprong uit mijn bed en rende naar de computer. Ik voelde me duizelig en de tekst op scherm bevestigde mijn vermoeden: de hoeveelheid zuurstof was extreem hoog, want een van de filters deed zijn werk niet. Snelle handeling was noodzakelijk, maar gelukkig was iemand anders er al mee bezig. Terug naar bed.

 

 

10:00 Helaas, uitslapen is er niet bij. De dag begint met de noodzakelijke controles van de systemen en machines die ons in leven houden. Bovendien zitten we in een zandstorm dus uitstapjes naar buiten zijn tot een minimum terug gebracht. Alleen noodzakelijke reparaties zijn toegestaan. Veel verschil maakt het niet: we zijn toch altijd omringd door een stuk plastic, metaal of filter. Om 10 uur is het tijd voor het ‘ontbijt’, al moet je daar niet te veel over opwinden. Vorige week zijn we begonnen met het verbouwen van voedsel in mars grond. Vol met ijzer en andere stoffen, dus heel gezond! Eigenlijk niet dus, dat was sarcastisch. Eet met mate is hierbij de leus, dus op mijn bord ligt vandaag een halve aardappel en een zakje gedroogde spinazie.

 

 

13:00 Eigenlijk is er tijdens zo’n zandstorm niet veel te doen, naast de noodzakelijke controles en wetenschappelijke experimenten die we elke dag inplannen. Het houdt ons bezig en geeft ons ritme, anders zouden we de hele dag voor ons zitten te staren. Zulke momenten zijn er zeker en ze zijn niet ‘gezond’ voor de groep. Vooral in de eerste jaren, toen we nog met een kleine groep waren, speelde de verveling ons nog wel eens parten. Dan hadden we het er nog wel eens over om zonder pak naar buiten te rennen. Terwijl ik hier over nadenk, beweeg ik mij op handen en voeten door een sluis naar de volgende capsule. Van deze ruimte hebben we een werkplaats gemaakt, waar de muren zijn versierd met verschillende posters, bijzondere stenen uit de rode woestijn bezaaid liggen door de ruimte en links tegen de muur een gedenkplek voor overleden bewoners. Het doet me toch wat, ook al zie ik het elke dag.

 

 

15:00 In de middag afgesproken om met een aantal vrienden te lunchen in deze creatieve ruimte. Er zijn tegenwoordig zoveel mensen in de gemeenschap (wel ‘52’), dat er langzaam groepjes ontstaan. Iedereen kan zich ook op verschillende dingen richten, waar ze met anderen een passie voor delen of goed in zijn. Wij richten ons met zijn drieëen op het uitdenken van een systeem voor communicatie met de Aarde. Het kost namelijk veel energie, niet alleen tijdens de zandstorm. Voor de nieuwe bewoners is het daarnaast lastig om te wennen aan de groep, die heel hecht is en haar eigen gewoontes kent. Zo is er binnen de gedenkplek voor John, die tijdens een verkenning in een richel is gevallen. Uiteindelijk is hij begraven onder het rode zand… Het is belangrijk om je op de gemeenschap te richten en niet teveel terug te denken aan de plek waar je vandaan kwam. Iedereen heeft daar moeite mee, ook ikzelf.

 

 

19:00 Na het ‘diner’ om zes uur (begin nu wel genoeg te krijgen van de gedroogde spinazie) is er weer de dagelijkse workout. Vervolgens languit op de bank voor de tv, die we dus niet hebben. Op een klein schermpje kijken we dus naar een video, die door een van de andere capsules is gemaakt. Zij zijn een krater aan het graven, waarin we over een paar maanden vrij kunnen rondlopen. In het zand hebben ze een nieuwjaarsboodschap geschreven in morse naar de Aarde: “Everything Ok Here, Happy New Year!” Het gaat inderdaad steeds beter, hoewel het altijd zwaar blijft. We krijgen nog steeds voorraden van de Aarde, die we hard nodig blijven hebben.

 

 

22:00 Voordat ik weer in mijn slaapcabine duik, lees ik nog wat berichten van de andere kant. De capsules zijn namelijk wel verbonden, maar over de jaren is er een verschil bestaan tussen de nieuwe en oude bewoners. Zo is de laatst toegevoegde capsule ‘aardser’ dan de eerste, wat ik merk aan de mail die ik nu lees. Een van de nieuwelingen vraagt of iedereen zijn of haar foto’s van thuis met haar kan delen, terwijl het algemene kennis hier is dat dit de heimwee slechts versterkt … Over heimwee gesproken: in de boeken die ik lees, wordt ik nog wel herinnerd aan Aarde. Met de lage beschikbaarheid van elektriciteit deze periode kan ik echter geen boek lezen. Als echte Mars bewoner pak ik daarom een hand zand en wat kleine steentjes uit de la, waarmee we een schaakbord maken op de vloer. Iets Aards, want daar komen we toch vandaan.